De feiten

Nieuweling, je bent ècht belangrijk.

Als je doodsangsten uitstaat om de dag weer aan te vatten, niet meer wetend hoe je de vorige beëindigd hebt, en je beslist uiteindelijk toch hulp te gaan zoeken voor je drankprobleem bij AA.
Als je bevend van onzekerheid het nummer van de Anonieme Alcoholisten draait, dan hoort daar aan de andere kant iemand te zitten, die van je houdt en die weet hoe je je voelt, die je onzekerheid doet omslaan in hoop.
Is het je nog niet opgevallen hoe blij de mensen zijn als er een nieuwe komt? Wat gebeurt er met de groep als iemand voor de eerste keer komt? De normale sfeer verandert, er gaat iets schitteren, iedereen wil er op zijn vriendelijkst zijn, om de nieuwe toch maar op zijn gemak te stellen. Zelfs mensen die pas nuchter werden en er nog niet lang bij zijn, stralen en vertellen hoe hun leven reeds op enkele maanden veranderd is. Door de vergadering heen verplaatst men zich in het verleden, en de nieuwe voelt zich op dezelfde golflengte als de rest. Hij voelt dat hij thuis kan komen. Eindelijk heeft hij een plaats gevonden, waar hij tot rust kan komen, zonder dat hij moet uitleggen waarom hij zo onrustig was. Niemand vraagt hoe erg het was, ze weten het al, ze kennen de machteloosheid en de stuurloosheid maar al te goed. En de eenzaamheid, het glas als enige nog overblijvende vriend. De nieuwe voelt zich geborgen in de vriendschap die de groep uitstraalt. Hij voelt dat iedereen voor de volle 100% achter hem staat en dat hij erop kan rekenen dat er dag en nacht iemand is die aan hem denkt. Dat hij het niet alleen moet doen. En vooral, dat hij echt belangrijk is. We voelen het aan als een feest, als er een mens beslist om op te houden met drinken. Weeral een overwinning op onze grootste vijand, de drankduivel.

Ik vond je mail zeer belangrijk. Ik ging er ook vanuit dat als ik eenmaal nuchter zou worden ik vanzelf wel een beter mens ging worden. Vannacht droomde ik weer dat ik straalbezopen was, ergens klonk een stem die zei: "zie je wel: je kan het niet, er veranderd niks." In die droom zat ik weer in de diepste put, naar mijn gevoel kon ik nooit meer terug. Het was dan ook een grote opluchting toen ik wakker werd en fris en monter uit bed kon stappen. Maar die stem blijft wel hangen en ik denk dat ik na jouw mail beter begrijp waarover het gaat. Die alcoholische trekjes zijn er nog in vele vormen: ik ben er bijlange nog niet. Ik betrap mezelf er nogal op... ongeduld is het ergste en overdrijven en is dat bijna fanatiek bezig zijn met spullen, werkjes en de tuin ook geen vlucht uit de werkelijkheid? Wat ik vroeger deed met mijn glas alcohol doe ik nu met het blikje cola: achter keukenspullen wegstoppen om maar iets te noemen. Echte hulp hierbij, mensen die mij hierop attent kunnen maken, vind ik alleen bij alcoholisten en niet bij therapeuten, die zouden hun missie nu al geslaagd noemen, terwijl ik iedere dag opnieuw moet beginnen leren wat ik moet aanvangen met dit nieuwe leven. De stappen zijn een leidraad, en heel zeker een houvast als je eenmaal hebt toegegeven dat je machteloos staat tegenover alcohol en, Jezus, ik heb ook moeite met die tweede stap, hoor, (en de derde en de zesde en de elfde...), ik zie mezelf graag als totaal onafhankelijk, ben nooit ergens lid van geweest, en hoewel ik Luc Versteylen's grootste fan ben word ik mottig van dat melig gedoe in de brouwerij van Viersel. Bovendien ben ik iemand die graag de dingen tot op de bodem uitspit en als ik dan een "fout" ontdek of iets dat niet overeenkomt met mijn principes kan ik daar nog moeilijk in geloven en hou me daar dan ook niet meer mee bezig. Hoe kan ik met zo'n instelling "toetreden" tot AA? AA heeft mij en zoveel mensen van in het begin geholpen de kracht te vinden nuchter te blijven, ik weet niet hoe het werkt maar het werkt, de fout heb ik nog niet ontdekt. Een macht groter dan wijzelf... ik moet wel geloven in de kracht van "het verhaal", zeker als ze verteld wordt door specialisten.