Te Jong?

Ik was 13 toen ik voor het eerst contact nam met AA - ik was al meer dan een  jaar aan het drinken. Ik dronk tot ik een "black-out" kreeg en daarna zo ziek als een hond was - ik was een hoopje ellende. Ik herinner me een Kerstmis maar ik herinner me niet meer welke, want ik was zo misselijk.
Ik had krampen, was wit, en mijn grootmoeder, zegen haar ziel, dacht dat ik mijn periode had en zei me dat ik moest rondlopen - dat zou helpen.
Toen ik 13 was en ik AA belde was ik natuurlijk dronken, en zij zeiden dat zij niet met me konden praten als ik dronken was maar dat er me iemand de volgende morgen zou bellen. Ik weigerde dat en het duurde nog eens 8 jaar tot ik naar mijn eerste AA vergadering ging. Het was vlak na Kerstmis en ik was op weg naar een ontwenningscentrum voor militairen.
Zij hadden genoeg van mijn gedrag na 11/2 jaren dienst in het leger, om nog te zwijgen van een verblijf in het basisziekenhuis na (één van velen) zelfmoordpogingen.
Het was verbazend om nuchter te worden en het leven te zien veranderen, had ik zo veel gevoelens die door me gingen dat ik dacht ze niet aan te kunnen..
Het duurde drie maanden voor ik weer terug naar de fles greep. Ik bracht meer jaren door met stoppen en weer hervallen.
Ik was niet meer dan 6 maanden nuchter geweest in bijna 3 jaar. Ik ging toen naar een ander behandelingscentrum en bleef 7 jaar nuchter. Ik was een jaar na mijn ontwenning gehuwd en heb een paar kinderen gekregen.
Het leven was vrij goed, maar ik had de alcohol vervangen met het gokken, maar dat is een ander verhaal voor een andere tijd.
Na zeven jaar en een mislukt huwelijk heb ik nu een leven dat eigenlijk vrij goed gaat, besloot ik dat mijn leven anders was en dat ik anders was - ik kon verantwoord drinken. Grotendeels was ik juist. Ik zou 1,2... ,4, 7 drankjes kunnen hebben en alles zou fijn zijn - behalve die gelegenheden toen het niet fijn was.
Coma drinkfuiven waren er niet vaak .......... maar ik wist wanneer en waar zij kwamen en dergelijke fuiven waren verschrikkelijk. Ik kan nog niet begrijpen dat er zich niemand dood gedronken heeft.
Deze "coma drinkfuiven" waren de verschrikking in mijn leven. Ik dronk teveel, en zei en deed dingen die ik later heb betreurd.
Ik woon niet meer op dezelfde plaats als toen ik 21 was, ik ben nooit naar dat leven teruggekeerd want ik heb deze keer zo veel meer te verliezen. Ik ben een hertrouwde vrouw met kinderen en heb een baan waar het drinken totaal niet aanvaard wordt. Ik heb een huis en al de mooie dingen van het leven. Ik heb enkel zoveel meer te verliezen en zo veel meer mensen die ik, met inbegrip van mezelf kwets.
Zo vandaag, na 25 jaar van mijn eerste contact met AA.
Ik weet hoe het leven tijdens het herstel kan zijn, niet enkel onthouding, maar het ware herstel, lichamelijk en vooral geestelijk door de hulp van AA en haar leden.
Ik ken ook de weg terug naar de hel. Dat is wat ik probeer te vermijden, want ze is dichtbij.

Vandaag ben ik nuchter, dankbaar voor de steun, hoop en kracht die ik gekregen heb bij de AA.
Ik vertelde mijn partner dat ik er mee stopte dit keer - ik heb deze woorden voordien nooit gezegd, ik heb altijd gezegd - ik zal zien hoe het verder gaat, voor vandaag, voor een week, een maand, enz.

Maar "enkel vandaag" is al moeilijk genoeg, dus vandaag en morgen zie ik wel
Bedankt AA.

(Bron: Jos/Krista)